Pogrzeb dziadka Stanisława Staniszewskiego - Antoniego Olejnika.
Rodzina czeka na wyprowadzenie zwłok. Wilków 1944
Źródło: Archiwum Muzyki Wiejskiej. Oryginalne zdjęcie czarno-białe, koloryzacja: Katarzyna Rosik.

Nastały długie, zimowe wieczory. Coraz krótsze dni, coraz mniej liści na drzewach. Siłą rzeczy, myśli krążą wokół przemijania, wokół tego, co nieuchronne i spraw ostatecznych.
Śmierć stała się w ostatnich dekadach tematem tabu. Rozpacz i żałoba stały się doświadczeniem spychanym do sfery prywatnej, z którym musimy sobie radzić sami, z pomocą terapeutów i psychiatrów. Śmierć coraz częściej wydarza się w samotności, zamknięta w szpitalach, w uporczywej terapii, zaś ostatnią posługę zmarłym sprawują obcy ludzie w przemysłowych zakładach pogrzebowych.
Zapraszamy Was do rozmowy na temat śmierci, obrzędowości pogrzebowej i zadusznej. Wychodzimy z założenia, że otwarte i czułe rozmowy o śmierci są nam potrzebne, żeby przywracać jej właściwe miejsce w naszej świadomości i w naszym życiu. Wierzymy, że świadomość śmiertelności nadaje naszemu życiu i relacjom głębsze jakości i jest źródłem żywotności.
Mówiąc słowami Marii Janion, zaproszenie do rozmowy wynika z potrzeby przywracania nam wszystkim prawa do bólu i umiejętności przeżywania go oraz towarzyszenia innym w doświadczaniu bólu. Jak powiedziała Maria Janion w wywiadzie dla Wysokich Obcasów o książce „Żyjąc tracimy życie”: Jeszcze nigdy nie byliśmy pod tak silnym naciskiem kultury masowej, która przedstawia taki obraz życia, jak byśmy tego życia w ogóle nie tracili. Stwarzanie obrazu życia bez utraty to jej podstawowe oszustwo.
Przyjrzymy się pomału zanikającym wiejskim praktykom pogrzebowym i zadusznym. Zadamy sobie niełatwe pytania o to, jak chcemy towarzyszyć umierającym, jak ich żegnać, jak widzimy swój własny pogrzeb. Co chcemy zachować z dziedzictwa praktyk wiejskich? Czego nie chcemy? Co jest możliwe w warunkach miejskich?

●

Do rozmowy zapraszają:

● Anja Franczak
Kulturoznawczyni / towarzyszka w żałobie. Autorka blogu „Sprawy Ostateczne”, na którym pisze o tematach związanych z umieraniem, śmiercią i żałobą. Obecnie w trakcie szkolenia na doulę umierania. Założycielka Instytutu Dobrej Śmierci.

● Katarzyna Jackowska-Enemuo
Śpiewaczka / muzykantka / opowiadaczka baśni. Autorka strony „Nieuchronne.pl”, na której poprzez muzykę i opowieść mówi o doświadczeniu śmierci i utraty istoty najbliższej, dziecka. Na tej stronie dzieli się swoim oswajaniem śmierci.

● Anna Jurkiewicz
Antropolożka / śpiewaczka. Współtwórczyni projektu „Pieśni do śmierci” - grupy śpiewaczej dokumentującej i praktykującej pieśni pogrzebowe Mazowsza Wschodniego. Współzałożycielka Ziemskiego lamentu.

● Marta Tarnowska
Socjolożka / uczennica kurpiowskich śpiewaków pogrzebowych. Współzałożycielka Ziemskiego lamentu, śpiewaczej praktyki pieśni pogrzebowych w wyborze odpowiednim do opłakiwania katastrofy klimatycznej. Wiceprezeska Forum Muzyki Tradycyjnej. Członkini kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci.

●

PIĄTEK
04.12.2020
17:50—18:00 rozgrzewka techniczna
18:00—21:00 rozmowa (z przerwami)
Rozmówki odbywają się w niezobowiązującej atmosferze.

●

Interaktywne spotkanie dyskusyjne odbędzie się na platformie ZOOM. Żeby wziąć udział w rozmówkach należy mieć możliwość połączenia się zarówno audio, jak i wideo.
Uczestnictwo bezpłatne, liczba miejsc ograniczona. Prosimy o zapisy przez FORMULARZ.
Potwierdzenie rezerwacji miejsca wysyłamy najpóźniej w ciągu 48h od otrzymania zgłoszenia.

● ● ●

Wydarzenie realizowane w ramach zadania „W Ambasadzie muzy kują 2019-2021”. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury



Domek nr 3/20 przy ul. Jazdów jest wykorzystywany na cele kulturalno-społeczne przez Stowarzyszenie „Dom Tańca” dzięki pomocy miasta stołecznego Warszawy – Dzielnicy Śródmieście.












<< W Ambasadzie muzy kują!