(1202 słów w tym tekście)
(3876 odsłon)   

Adwent - to oczekiwanie na przyjście, na wcielenie Jezusa, na narodzenie wybawiciela ludzi od ich grzechów. Grudzień to pierwszy prawdziwie zimowy miesiąc. Śnieg pada często, skraca się dzień, a wieczór przychodzi szybko i nieoczekiwanie. Gdy zimno, ludziom zbytnio z domów wychodzić się nie chce. Siedzą więc i zapełniają czas myśleniem o niezrobionym, o porządkach w domu, porządkach w sobie. A i lepiej to wygląda, gdy czekając na gościa przygotujesz na jego przybycie dom - żeby go godnie i w spokoju powitać. Za to gdy nie zdążysz się przygotować, gonisz za wczorajszym dniem, czy zabijasz dzisiejszy pustą zabawą i hałasem - to nadejście gościa spotyka cię zmieszanym.

Trzeba czekać na radość. Ma ona swój czas. Ma też swój czas oczekiwanie. Radość z Bożego Narodzenia, śpiewanie kolęd, spożywanie wieczerzy wigilijnej wraz z rodziną - ma swój czas. Dziś wielu ludzi już nie pamięta, nie wie, jak ten czas należy przeżyć. Próbujemy odszukać zaginione obyczaje, tradycje, odszukać zapomniane kolędy ze starych śpiewników, czy usłyszane od dawnych ludzi. Chcemy się ich na nowo nauczyć, i innym pokazać, żeby być gotowym gdy przyjdzie Wigilia.

Pamiętajmy jednak o czekaniu w Adwencie. Bo radość w oczekiwaniu jest radością cichą i skupioną. Taką, jaka przepełniała Maryję, gdy nawiedził ją Archanioł Gabriel i zwiastował narodzenie syna. W Adwencie nie ma dźwięku trąbek i bębnów. Zagrają dopiero 24 grudnia. Uważajmy, żeby zbytnim hałasem nie zagłuszyć tego właściwego momentu - Przyjścia.

Katarzyna Andrzejowska

"Czeka świat. Czeka wszelkie stworzenie. Adventus. On przyjdzie. Niech otworzy się ziemia i zrodzi Zbawiciela. Niech spłynie zwieńczona gwiazdami Niewiasta, która odkupi błąd Ewy. Tamta była pychą, Ta będzie pokorą. Tamtą przeklinają pokolenia - Tę - błogosławioną zwać będą wszystkie narody. Niech zejdzie, cicha i biała jak śnieg."

Spełniły się czasy. Dzieciątko się narodziło i Syn nam jest dany. Moc panowania na ramieniu Jego i dano Mu na imię Książę Pokoju, Ojciec Przyszłego Wieku, Wielkiej Rady Anioł. Dreszcz przeszył ziemię, dreszcz, co dotąd nie osłabnął. Od chwili, gdy chór aniołów zabrzmiał nad Stajenką, zmieniło się wszystko i nigdy już ludzkość nie wróci do mrocznego stanu, w jakim trwała przed Odkupieniem.

Polska przeżywa głęboko radość nocy betlejemskiej, łącząc po swojemu stare wierzenia z nowymi. Wilia, wieczerza o charakterze sakralnym, jest tak mocno związana z nami uczuciowo, że w oczach wielu Polaków przesłania właściwe święto. Staje się treścią, miast wstępem. Potrawy spożywane w czasie Wilii, ich sposób przyrządzania, ich kolejność są tradycyjne, symboliczne, niezmienne.

Każdy naród chrześcijański posiada swoje pieśni Bożonarodzeniowe, nigdzie jednak nie wyrosła ich podobna mnogość, nigdzie też nie są równie bezpośrednie i tkliwe.

Dzisiaj w okresie Bożego Narodzenia można słyszeć około dwadzieścia kolęd. Miłośnicy pieśni znają ich do sześćdziesięciu, a to jest zaledwie nikła część. Ostatni zbiór kantyczek, usiłujący być kompletnym, wydany w ostatnich dziesiątkach lat minionego wieku, liczył ponad sześćset pozycji!

Kolędowanie w Domu Tańca tym razem w górach, pod Krynicą, w domu Agaty i Andrzeja Adamkiewiczów w Izbach. Chętnych już jest dużo, miejsca też dosyć - wiec zapraszamy. W zamierzeniach przygotowanie przedstawienia przedwojennych Herodów z regionu krakowskiego wyszperanych przez Agatę Adamkiewicz w Instytucie Sztuki PAN. Kontakt: tel. 34 94 09.

Karnawał w Domu Tańca. W styczniu przewidziane są dwie zabawy: 15 i 29 stycznia.
Na rozpoczęcie prawdopodobnie wystąpi Kapela Stępniaka z Wieniawy. Chcemy także zaprosić inne sławne kapele, które już w Domu Tańca występowały ku podziwowi warszawiaków, m.in. Kapelę Gacy, Kap. Bilskiego z Dobrzelina, Kapelę kujawską z Kowala i inne.