Często się zdarza że ludzie niewidomi mają wyjątkowy dar i wyczucie muzyczne. Pan Stanisław Stępniak jest tego najlepszym przykładem. Talent ten dostrzegł jako pierwszy jego wuj Wrzosek - znany i ceniony w okolicy skrzypek. Jemu to, gdy przychodził w gości, mały Stasiek wystukiwał rytm na czym popadło. Namówił on w końcu rodziców by kupili chłopakowi jakiś instrument.
Zaczęło się od organków, fujarek pasterskich i skrzypiec wyciętych z deski. Niedługo potem, a było to jeszcze za okupacji 1944 roku, gdy miał 9 lat, ojciec kupił mu harmonię półtonówkę, na której Stasiek w ciągu pierwszego dnia nauczył się kilku melodii. Tego samego roku odegrał pierwsze w swoim życiu chrzciny (za placek i kiełbasę), a rok później pierwsze wesele, na których grywa do dziś.
Jak energetycznie i pod nogę dobywa melodię przekonali się ci którzy odwiedzili Dom Tańca w grudniu. Tak więc - jak na karnawał przypadło - będzie tanecznie. Obery, mazury i polki będą się sypały jak z rękawa za sprawą harmonisty Stanisława Stępniaka, skrzypka Augustyna Szymańskiego i bębnisty Józefa Lipińskiego, notabene świetnego tancerza, który niejednej pannie nogi i kręgosłup wymęczył (chociażby w DT).

Pan Jan Jamioł z Marzysza w Kieleckiem miał czterech braci. W pięciu mieli słynną "kapelę braci Jamioł", a grały w niej skrzypce, kornet, klarnet, basy, bęben. Czyli takie instrumenty jakie za ich czasów w Marzyszu były na weselu potrzebne.

Syn pana Jana, Wincenty, ma dziś 79 lat i jak ojciec jest skrzypkiem. Wraz z 77-letnim bębnistą Antonim Gabrysiem i basistą Władysławem Klimczakiem (lat 59; basy dwustrunne, stuletnie) prymista przypomni nam dawne ojcowe melodie, a szczególnie te najstarsze, na co wskazuje pradawny skład muzyki.
Do oberków, polek, polki-mazur, światówek tańczyć będą też tańcownicy z Marzysza.

Miło nam jest zaprosić na I-sze Urodziny Domu Tańca, które uczcimy całonocną zabawą. Będzie ona miała miejsce dn. 10 lutego (w sobotę),
od godziny 21 w Domu Kultury "Koło Podkowy" w Podkowie Leśnej - 99 metrów od stacji.
Dojazd kolejką z dworca Warszawa-Śródmieście WKD do stacji Podkowa Leśna Główna (ostatnia do Podkowy o 23.30, ostatnia do Warszawy o 23.55, pierwsza o 4.55). Cena biletu wynosi 5 zł, a wliczono w nią bigos (mięsny lub wegetariański).
W naszej ofercie jest także ewentualny spartański nocleg.
Grać będą: kapela Zarasia i Porczków z Nieznamierowic i Kapela Domu Tańca. A do końca lutego w Domu Tańca na Jezuickiej ferie...

Szanowna Redakcjo,

Jako wytrwała i uważna obserwatorka życia tanecznego i muzycznego stolicy, z przykrością muszę wytknąć P.T. redaktorom karygodne zaniechanie informacyjne. Przemilczenie faktu, że 16 i 23 stycznia w Domu Literatury słuchały poezji (recytował Stanisław Górka) i muzyki (grała Kapela Domu Tańca) a także tańczyły z zapałem mietlorza i krzyżoka pod wodzą Katarzyny Leżeńskiej dzieci ze szkół warszawskich napełnia mnie głębokim żalem. Czyżby dokonania taneczne ludu małorosłego nie były godne wzmianki na łamach "Korzeni"? 

Dokonania ludu małorosłego napełniły nas wielką radością, a jedynym wytłumaczeniem naszego, istotnie, zawstydzającego przeoczenia jest fakt, iż sami niezwykle czynny braliśmy udział w rzeczonych wydarzeniach. Lecz że nikt nie ma już złudzeń co do naszej skromności, zostanie owo wytłumaczenie zapewne przez Panią odrzucone. Taki już nasz los...

PS. Dla wiadomości P.T. Czytelników: nasza Stała Czytelniczka to osoba o nieocenionych zasługach dla Sprawy Ludu Małorosłego.

"W Azji i na Bałkanach nazywano aszokami miejscowych bardów, którzy układali, recytowali
lub śpiewali wiersze, pieśni, legendy, baśnie ludowe oraz najprzeróżniejsze opowieści.
Ludzie, którzy w dawnych czasach poświęcali się tej profesji, w dzieciństwie nie uczęszczali nawet do szkoły podstawowej i byli w większości niepiśmienni; mimo to dysponowali pamięcią i bystrością umysłu, jakie obecnie uznano by za niesłychane, lub wręcz fenomenalne.
Znali na pamięć nie tylko niezliczone, często bardzo długie opowiadania i poematy oraz odtwarzali ze słuchu najrozmaitsze melodie, ale także, kiedy improwizowali na swój, że tak powiem, subiektywny sposób, z zadziwiającą prędkością potrafili znależć odpowiednie rymy do swoich wierszy, czy też dokonać właściwych zmian rytmu."