Z raju pięknego miasta wygnana jest niewiasta
dla jabłka skąszonego, przez męża podanego :|

Wędrujże Ewo z raju, już cię tu dobrze znają
fora Adamie, fora z tak rozkosznego dwora.

Wędrując Adam z raju gdy stanął w ziemskim kraju
Obejrzał się po chwili alić dalej niż w mili

W raju miał dość wszystkiego, na ziemi nic własnego
Puste krainy orał, niestetyż z płaczem wołał

Ach, biada mi nędznemu, człowieku strapionemu
raju trafić nie mogę, bom przez grzech stracił drogę.

W rajum miał dość rozkoszy, złote na polach kłosy
Nigdym nie umiał orać, za wołmi "hola" wołać

Byś była dobra żonka, słuchałabyś małżonka
Strzegłabyś się rozmowy niecnotliwej, wężowej

Azam ja niedobry mąż widząc, że cię zdradził wąż
Nie chciałem cię zasmucić, wolałem jabłka skusić.

Dałaś się zwieć wężowi, jam słuchał białej głowy,
będziem cierpieć niewolą na świecie ze złą wolą

W boleści będziesz rodzić i w utrapieniu chodzić
Ja ziemię kopać muszę chcąc pożywić swą duszę

O, wężu niecnotliwy iże tak nieżyczliwy
Nasienie białej głowy otrułeś złemi słowy

Już się dziś wypełniają proroctwa i ustają
Dawida z Izajaszem gdy Panna z Mesyjaszem

Z Betlejemskiej stolicy ucieka na ośllicy
Chcąc nas pojednać z Bogiem w takim upadku srogiem

Na te chwalebne gody idąc w obce narody
Z Józefem i Maryją, Jezu, czołem ci biją

Adamowi synowie malutcy i ojcowie
i z córeczkami matka poklęknąwszy przed jasłka.

Kolędy

Prawa autorskie © przez Dom Tanca - (2847 odsłon)