(1634 słów w tym tekście)
(3514 odsłon)   

Gdyby ktoś jeszcze tego nie wiedział: "Korzenie" są imprezą cykliczną (każdy wtorek, drzwi otwieramy o godz. 18.30). Na nasze spotkania zgadzamy wiejskich mistrzów muzykantów, którzy zagrają nam tak, jak grywało się dawniej na wsi, bez stylizacji, opracowań i innych „upiększeń”. Jeśli ktoś nie potrafi tańczyć, to nie ma się czym przejmować, nic specjalnie trudnego - trzeba tylko chcieć (zobacz również hasło "Dom Tańca"). Jeśli ktoś przyniesie ze sobą coś smacznego, np. ciasto, sałatkę, grzybki czy ogóreczki i będzie się chciał podzielić ze wszystkimi - przyjmiemy to z entuzjazmem. Wstęp kosztuje 2,50 zł., a dla urwisów do lat 9 jest bezpłatny.

Dziś Kolejne karnawałowe spotkanie w Remontowych Korzeniach wzbogacone będzie o występ zespołu obrzędowego z Godziszowa, który przedstawi nam Herody. Prezentował on już niejeden spektakl opisujący tradycyjne obrzędy i zwyczaje spod Godziszowa. A jest skąd, gdyż wieś ta jest jedną z największych i najbardziej ciekawych wsi w regionie Janowa Lubelskiego. Można tu znaleźć starą, drewnianą zabudowę z początku XX w., charakterystyczne kapliczki i krzyże polne, stare sprzęty i narzędzia. Występujące w zespole panie śpiewają także indywidualnie, są wspaniałymi gawędziarkami i tancerkami. Z kolei do zabawy i posłuchu będzie nam przygrywać kapela Stanisława Daśko (skrzypce) z tej samej wsi - ur. w 1917 r., którego wspierać będzie Andrzej Bzdyrak (bębenek) ur. w 1918 roku. Pan Sebastian jest typowym samoukiem, który dzięki intensywnej pracy stał się dobrym i znanym skrzypkiem. Należy on do tej grupy ludowych muzykantów, którzy uczyli się podpatrując jako młodzi chłopcy muzykantów na zabawach i weselach. Piotr z Warszawy Zgorzelski na podstawie nadesłanych informacji. Co za tydzień? Grać będzie kapela koźlarska ze Zbąszynka leżącego na zachodzie Wielkopolski, prawie na przedwojennej granicy z Niemcami. Niewielki zbąszyńsko-babimojski "region koźlarski", mimo rozwiniętej animacji kulturalnej, która zaowocowała nawet jedyną w Polsce klasą gry na ludowych instrumentach w średniej szkole muzycznej - źle przetrwał przemiany naszych czasów. Wśród wielu koźlarzy których nie wychowały już tradycyjne wesela trudno moim zdaniem znaleźć takich, którzy nie uważają, że muzyka koźlarska jest "na dłuższą metę nudna" i mogą wykazać się znajomością i umiejętnością ogrania bogatego repertuaru tradycyjnego. Starych zaś, jak mówią miejscowi, już nie ma… Mam nadzieję, że powyższemu zaprzeczą muzykanci pod wodzą koźlarza Jerzego Skrzypczaka, wnuka Tomasza Kotkowiaka, bardzo sędziwego i nie grającego już legendarnego dudziarza ziemi zbąszyńskiej. Zespół, występujący pod nazwą "Kotkowiacy", wypracował sobie własny (choć nie tak znów rzadki w skali kraju) sposób na przełamanie niezrozumienia współczesnych słuchaczy dla muzyki dudziarskiej. (Wynikającej z dalekich od dzisiejszych przyzwyczajeń, archaicznych cech tej muzyki.) Gdy grywa do tańca, rozszerza tradycyjny skład - kozioł, skrzypce, klarnet - o akordeon i kontrabas. Bywał za to odsądzany od czci i wiary przez naukowców na festiwalach i przeglądach. A publiczność tańcowała. U nas jednak muzykanci zagrają - do tańca - w dawnym zestawie weselnym. My bowiem wierzymy w czarodziejską jednię współbrzmienia instrumentów w kapelach tradycyjnych. Antoni Beksiak

Dom Tańca Nadszedł czas by powiększyć repertuar tańców o kontro doskonale nadające się na karnawałowe zabawy. Taniec polegający na nieustannej wymianie par, tancerek i tancerzy może się kojarzyć (źle) z tańcami litewskimi czy irlandzkimi lub - jak kto woli - z dworskim kontredansem, znanym w całej Europie. Kontro pamiętają jeszcze w okolicach Mławy (zwłaszcza w Studzieńcu…) gdzie tańczyła je drobna szlachta mazowiecka. Oprócz kontra wszystkie dotychczasowe atrakcje: polki, oberki - grane przez KDT. Zapraszamy. Adres: Jezuicka 4; dzień: środa 17.1. godz.18.00 - 3 zł. Katarzyna Leżeńska Informacje Z pewnego źródła otrzymaliśmy następującą wieść: W bratysławskim Muzeum Instrumentów przy Słowackim Muzeum Narodowym trwa wystawa instrumentów ludowych. Pokazano bogatą kolekcję rogów, fujar, dud, piszczałek, fletów, dwójnic, drumli, wabików, biczów, bębnów, dzwonów, dzwonków, tareł, pukawek, skrzypiec, złóbcoków, cymbałów, cytr, harmonii… etc. Najbliższy pociąg do Bratysławy jutro z Dworca Centralnego o godz.19.10. Hudobné Múzeum Slovenského narodného múzea, Bratislavský hrad, Vajanského nábr. 2, 814 36 Bratysława, Słowacja, tel. 0-0 42 7 31 43 00. Wspomnienie Anioła Tak - byłam Aniołem. Może jeszcze kiedyś będę, ale teraz na razie sobie odpoczywam … Białe skrzydła - czułam się w nich doskonale. Dodawały mi mocy. Poza tym widać było od razu, że z nieba przyleciałam. Na początku nie wiedziałam, co mówić. Słowa przychodziły mi z trudem, za to mój dzwonek brzmiał zupełnie anielsko! Dopiero Diabeł - wchodząc mi w drogę i machając tym ohydnym ogonem - przypomniał mi co mi przypisano: -"To jest nowina, że się narodziła przecudna dziecina…". Jak się Heród dowiedział o całej historii, od razu posłał swe wojska po dzieciątko święte. Był bardzo groźny, ruszał czarnymi brwiami! Oczywiście Anioły nie czują strachu. Powiedziałam mu, co o nim myślę. Machałam Gwiazdą Betlejemską, straszyłam złym duchem - lecz on się nie uląkł i pognał mnie precz. I na dobre Heródowi to nie wyszło. Wszyscy mówili, żeby dzieciątka nie ścigał, lecz nie słuchał. No i Śmierć go se skosiła jak trawkę. Tak sobie myślę, że jak za rok Nowy Heród przyjdzie, to nie zapomnę już mu przypomnieć, jaki to on drab i bandyta! Anioł

Legenda. Od Bychawy

SSzli raz czterej doktorowie od chorego. A byli to: Pan Jezus, ś. Piotr, ś. Paweł i żyd. I nie chcieli ci trzej zapłaty, ino żeby im dano pożywienie. Dali im cztery serki i chleba, i niós to żyd, który nieznacznie za niemi idąc, serki te zjadł. Nadeszli nad wodę, i wszyscy trzej przeszli spokojnie po wierzchu tej wody, bo Pan Jezus powiedział: "Kto serek zjad, ten utonie". – Ale żyd, tonąc nawet, nie przestawał krzyczeć: "Ny, ja nie jad syrke, jak Boge kocham, nie jaj jad!" – bo, wiedział filut dobrze że i tak Pan Jezus będzie nad jego grzeszną duszą miał zmiłowanie, że miłosierdzie Boskie jest większe niźli kara Boska, i uratuje go z toni. I tak też się stało. I idą dalej. Nadeszli na kukurzysko (pustkowie, gdzie dawniej stała karczma), i Pan Jezus mówi: "Trzeba-by tu kopać, bo mnie się zda, że tu skarby będą". – I kopali na czterech rogach, gdzie cztery były słupki. I naleźli pod każdym kocioł z piniędzmi. I mówi Pan Jezus, że weźnie te piniądze ten, kto serek zjad. – "Ny, jak Boge kochom, to ja syrek zjad`em, to ja!"- odpowie żyd śmielej jeszcze, bo już prawdę mówił – "a tu na ty karczmie siedział mój ociec, to on musi takie piniądzów tu zakopał"…

Wyszukane
Jeża po drożdże wysłać.

---

Współpracuje z nami i pomaga nam Fundacja Kultury.