Zdjęcie pochodzi z płyty "Tradycyjna kultura muzyczna Ukrainy: Kołysanki",
zbiory Muzeum Iwana Honczara w Kijowie. Udostępniła Ewa Grochowska.
Grafika i koloryzacja: Katarzyna Rosik

„Będę dźwięczny!” to cykl zajęć Ambasady Muzyki Tradycyjnej poświęconych doskonaleniu śpiewu lub gry na instrumencie. Skoro nie możemy spotykać się twarzą w twarz, zapraszamy na spotkanie online.

●

Oczekiwanie.
Listopad. Zmarli. Puste noce. Adwent. Grudzień. Krótkie dnie. Ciemność, jasność, czujność, trwoga, niepokój.
„Na świętą Łucę noc się ze dniem tłuce”.
W tych okolicznościach zapraszam na wspólne śpiewy.
Nie będą to tylko pieśni żałobne ani pogrzebowe. Na pewno nie rozlewna liryka czy mrożące krew w żyłach ballady o morderstwach, klątwach i utratach. Pieśni dziadowskie i żywoty świętych też nie. Spróbujemy różnych pieśni, w stosownych proporcjach.
Co będziemy śpiewać?
Zapraszam, by przekonać się osobiście w dniu spotkania. W świecie, który dynamicznie i w nieprzewidziany sposób codziennie się zmienia, będzie to dobre ćwiczenie.
Chwila wytchnienia i rozrywki też nastąpi — obiecuję.
Opowiem także o tradycjach, z których pochodzą śpiewane przez nas pieśni oraz o specyfice ich wykonania.
Podpowiem, co zrobić, żeby praca w oparciu o muzyczne źródła archiwalne była twórczością (przy zachowaniu wybranej autentycznej stylistyki i wyrazu pieśni) a nie kopiowaniem.

●

W śpiewie tradycyjnym i w pieśniach interesuje mnie najbardziej ich kod, czyli symboliczna zawartość. „Co autor miał na myśli?” – nie mam wątpliwości, że każda pieśń tradycyjna ma konkretnego autora, choć po latach, dziesięcioleciach i wiekach dociera do nas zakurzona, poprzerabiana, zmieniona. Pokolenia dodają od siebie kolejne warstwy i znaczenia. My także.
Interesuje mnie kontekst, w jakim były i mogą być dzisiaj wykonywane i to, jak na nas oddziałują, co dla nas znaczą, jakie ich treści rezonują z naszą wrażliwością.
Nawet najstarsze, najbardziej archaiczne pieśni umieszczam we współczesności, bo przecież nie ma innego życia, jak tu i teraz. Mamy swoje światy, marzenia, żale i pragnienia, które niewiele się różnią od tych sprzed kilkuset czy kilku tysięcy lat. Urzeka mnie dawny język pieśni, poetyka, obrazy, metafory, opisy stanów ducha i emocji. Mam odczucie, że opowiadają właśnie o mnie.
Zapraszam do udziału w spotkaniach osoby zaawansowane i całkowicie początkujące, kobiety i mężczyzn.

Ewa Grochowska
Więcej o prowadzącej

●

ŚRODY
25.11 i 02.12.2020
17:50—18:00 ustawka techniczna
18:00—20:30 spotkanie śpiewacze

●

Udział bezpłatny, liczba miejsc ograniczona.
REZERWACJA miejsca odbywa się na podstawie rejestracji w formularzu zgłoszeniowym. Potwierdzenie rezerwacji miejsca wysyłamy najpóźniej w ciągu 48h od otrzymania zgłoszenia.

● ● ●

Wydarzenie realizowane w ramach zadania "W Ambasadzie Muzy Kują 2019-2021". Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury



Domek nr 3/20 przy ul. Jazdów jest wykorzystywany na cele kulturalno-społeczne przez Stowarzyszenie „Dom Tańca” dzięki pomocy miasta stołecznego Warszawy – Dzielnicy Śródmieście.












<< W Ambasadzie muzy kują!